Do zobaczenia…

Są takie chwile, które lepiej, aby nigdy nie miały miejsca, są takie rozmowy, które lepiej gdyby się nie odbyły i wiadomości, które lepiej, aby nigdy do nas nie docierały… byłoby lepiej, ale niestety docierają…

Tak było w tym tygodniu…

W nocy z poniedziałku na wtorek przyszła wiadomość o śmierci trzech wspaniałych dziewczyn – młodych, energicznych, pełnych chęci do życia i działania a wśród nich dwie, które ze względu na ilość dobra, które niosły, stały się bohaterkami kalendarza…

Julia i Klaudia – cudowne 20. letnie dziewczyny, które zawsze były gotowe by pomagać, by wspierać potrzebujących, bez chwili zwątpienia, natychmiast kiedy była taka potrzeba, otwierały swoje serca, wyciągały pomocną dłoń…

Julio, Klaudio pozostaniecie w naszej pamięci, pozostaniecie w naszych myślach, z naszą wdzięcznością, pozostaniecie również w kalendarzu, aby każdy mógł dowiedzieć się o tym jak wspaniałe byłyście…

Niestety dziś rano dotarła do nas kolejna wiadomość, tak samo bolesna – po długiej chorobie odeszła Pani Ania – babcia Weroniki i Bartka Dul, mama Pani Ewy. Wspaniała kobieta, zawsze uśmiechnięta, ciepła i miła, dowcipna i powodująca radość na twarzach napotkanych osób.

Pani Aniu, obiecała nam Pani jeszcze ciasto, jeszcze jedną kawę, jeszcze jeden dzień mnóstwa śmiechu i radości, którą tak łatwo Pani zarażała, na które z niecierpliwością czekaliśmy…

Dziękujemy Wam za wszystko!

W tym trudnym dla rodzin czasie, łączymy się w bólu i składamy najszczersze kondolencje.

Nie mówimy żegnajcie lecz do zobaczenia.